ای حـرمـت قـبــلـۀ حـاجــات مـا            یـاد تـو تـســبـیح و مـنـاجات مـا

تــاج شــهــیــدان هـمـه عـالـمـی             دست عـلـی، مـاه بنـی هـاشـمی

هـم قــدم قــافــلـه ســالار عـشـق            سـاقـی عشـاق و علمـدار عشـق

سـرور و ســالار سـپـاه حـسـیـن            داده سر و دست بـه راه حـسیـن

عــمّ امــــام و اخ و ابـــن امـــام            حـضـرت عـبـاس عـلـیـه الـسلام

ای عــلـم کـفـر نگــون سـاخـتــه            پــرچــم اســلام بــر افـراخـتـــه

مکتب تو مکتب عشق و وفاست            درس الفبای تو صدق و صفاست

شـمع شـده، آب شـــده، سـوخـتـه            روح ادب را، ادب آمـوخـتــــــه

آب فـرات از ادب تـوسـت مـات            موج زنـد اشـک به چشـم فـرات

یـاد حـســین و لـب عـطـشـان او            و آن لـب خـشـکـیـدۀ طـفـلان او

ساقی کوثر پدرت مرتضی است            کار تو سـقـایی کـرب و بـلاست

هرکه به دردی و غمی شد دچار            گوید اگر یک صد و سی و سه بار

ای عـلـم افــراشـته در عـالـمیـن             اکشف یـا کـاشف کرب الحسیـن

از کـرم و لـطـف جـوابـش دهـی            تــشــنــه اگـــر آمـده آبـش دهـی

چــون نـهــم مــاه محــرم رسـیـد            کار بـدانجــا که تو دانـی کـشـید

از عـقـب خـیـمـۀ صـدر جـهــان            شــاه فــلک جــاه مـلـک آشـیـان

شــمـر بـه آواز تــو را زد صـدا            گـفـت کـجـائــیـــد بــنـو اخــتـنـا

تــا بـــرهــانــنــد زهـنـگـامـه ات            داد نـشــان خـط امــان نــامـه ات

رنـگ پــریــد از رخ زیـبـای تو            لـرزه بــیـفـتــاد بـر اعـضای تو

من به امان بـاشـم و جـان جـهان            از دم شمـشـیر و سنان بی امان؟

دست تو نگـرفت امـان نــامـه را            تـا که شـد از پیـکـر پـاکـت جـدا

مزد تو زین سوخـتن و سـاخـتـن            دست سپـر کـردن و سر باخـتن

دست تـو شد دسـتــه شـه لافـتـی            خـط تــو شــد خـط امـــان خــدا

ای بـه فـدای سـر و جـان و تنت            ویـــن ادب آمـدن و رفـــتــنـــت

مدح تو این بس که شه ملک و جان            شــاه شــهــیــدان و امــام زمـان

گـفـت بـه تــو گـوهــر والا نـژاد            جــان بــرادر بـه فــدای تـو بـاد

شـه چـو بـه قــربـان بـرادر رود            کیست" ریاضی" که فدایت شود